In 1870 begon Edward De Beukelaer in de toen nog landelijke Kievitstraat (bij het Centraal Station Antwerpen) een bescheiden biscuit- of koekjesbakkerij. Rond 1919 was dit een complex waar jaarlijks 8600 ton koekjes, 18  ton chocolade en 250 ton karamellen vervaardigd werden. De fabriek strekte zich uit over een oppervlakte van 20 000 vierkante meter, een stad in een stad.

In 1917 richtte Edward De Beukelaer een bakkerijschool op om studenten vakkennis en nieuwe technologie bij te brengen. Elektrisch aangedreven kneedmolens vervingen het kneden met de hand. Het Parijse bakkerssyndicaat becijferde trouwens dat de bakker bij het kneden van 172,5 kilogram deeg, 540 gram aan lichaamsgewicht verloor.

De gasovens kwamen in de plaats van de houtovens (in Antwerpen was er eerder gas dan elektriciteit). Men kocht meetapparatuur wat het werken op het gevoel uitsloot. Nieuwe procedés om gist te vervaardigen eisten een andere behandeling van het brooddeeg. Er was dus nood aan scholing en bijscholing. Vooral scheikunde bleek een belangrijk vak. Men richtte een fabriekslaboratorium op voor kwaliteitsanalyses op grondstoffen en het opsporen van eventuele vervalsingen.

Om oudere bakkers kennis bij te brengen startte De Beukelaer met een tweewekelijks magazine. Twee maanden na de dood van Edward De Beukelaer (1843-1919) werden op 20 september 1919 de bakkerijschool en het vakblad opgedoekt. Het zal nog tot 1948 duren voor er in Antwerpen een nieuwe bakkerijschool (INCOPA) komt.

Walter Geluyckens